Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια; Συνέντευξη με τη συγγραφέα, Μάρθα Κολοκοτρώνη.

Αυτό το παιδικό βιβλίο από τις εκδόσεις Διάπλαση, είναι ξεχωριστό!

Δεν πρόκειται μόνο για ένα στιβαρό σκληρόδετο βιβλίο με περιποιημένο εξώφυλλο και παιχνιδιάρικο οπισθόφυλλο, ή μόνο για ένα βιβλίο που προκαλεί οπτικά με τα έντονα χρώματα και τους πιο απαιτητικούς μικρούς αναγνώστες.

Με κείμενο άμεσα κατανοητό και με “καθαρή” γραμματοσειρά που δεν κουράζει, το βιβλίο “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια;“, προκαλεί με το φιλοσοφικό του ζήτημα, τους μικρούς αλλά και τους μεγαλύτερους αναγνώστες, να στοχαστούν πέρα από το επιφανειακό. Η αληθινή περιπέτεια στη ζωή των ηρώων, της Ζιραφούλας και του Κροκοντούλη, ξεκινά τη στιγμή της Αλλαγής. Τότε που αποδέχτηκαν τη διαφορετικότητα τους και δέχτηκαν να δοκιμάσουν να δουν, ό ένας με τα μάτια του άλλου.

Μία αλληγορική ιστορία γραμμένη για παιδιά, για τη διορατικότητα αλλά και την ελλιπή αλληλεγγύη, που μας κρατά δέσμιους στα λάθη.

Η συγγραφέας Μάρθα Κολοκοτρώνη, προσεγγίζει το μειονέκτημα της ανθρωπότητας με απλότητα, προτρέποντας μας να εμβαθύνουμε, ως προς τον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας, τους συνανθρώπους μας, ακόμα και την ίδια τη ζωή!

• Κυρία Κολοκοτρώνη, όλα ξεκίνησαν από δύο δακτυλόκουκλες που αλληλεπίδρασαν με την παιδαγωγική και τη ψυχολογία. Η μητρότητα σχεδόν ασυνείδητα, σας ώθησε να κάνετε έναν ελιγμό στην πορεία σας, από τους αριθμούς προς τις λέξεις. Αυτό για εσάς, υπήρξε μια αποκάλυψη;

Θα έλεγα ολοκλήρωση και όχι τόσο αποκάλυψη. Η μητρότητα από μόνη της είναι μια περίοδος που η γυναίκα νιώθει ολοκληρωμένη. Σε αυτή την περίοδο δε θα μπορούσε να λείπουν τα στοιχεία αυτά που μας φέρνουν κοντά και στα πιο κρυφά κομμάτια του εαυτού μας. Οι αριθμοί πάντοτε με τραβούσαν στη ζωή μου. Οι λέξεις όχι τόσο. Πριν προχωρήσω στη δημιουργία οικογένειας η φιλοδοξία με ωθούσε να εξελίξω τα κομμάτια αυτά του εαυτού μου τα οποία καταλάβαινα καλύτερα ίσως και ευκολότερα. Αυτό είχε ως συνέπεια κάποια άλλα στοιχεία να παραμένουν άπλαστα και αγνά εκεί που τα είχα αφήσει σαν παιδί. Όταν πια έγινα μητέρα, δεν υπήρχε αυτή η επιλογή. Η φιλοδοξία άρχισε να δίνει τη θέση της σε απλές καθημερινές αγωνίες, στις στιγμές που με κάναν να νιώθω μαμά. Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να τους δείξω τον κόσμο μόνο μέσα από τα δικά μου μάτια. Έπρεπε να δω και μέσα από τα δικά τους. Στον δικό τους κόσμο όσο μεγάλη αξία έχουν οι αριθμοί άλλο τόσο έχουν οι εικόνες και οι λέξεις. Θα έλεγα λοιπόν ότι οι λέξεις ήρθαν και συμπλήρωσαν το κομμάτι εκείνο που έλειπε στη Μάρθα, αλλά υπήρχε πάντα στη μαμά!

• Έρευνες έχουν αποδείξει πως η ανάγνωση παιδικών και νεανικών ιστοριών, επιδρά αγχολυτικά στους μικρούς αλλά και στους μεγάλους αναγνώστες. Εσείς πόσο συχνά διαβάζετε με τα παιδιά σας;

Διαβάζω καθημερινά στα παιδιά μου πριν κοιμηθούμε. Η ώρα πριν μας πάρει ο ύπνος είναι πραγματικά, η πιο όμορφη ώρα της ημέρας μας! Ηρεμούμε και οι τέσσερίς μας και ταξιδεύουμε μέσα από  τις διάφορες ιστορίες που μας προσφέρει κάθε βιβλίο ξεχωριστά. Επιπλέον μέσα στην ημέρα σίγουρα κάνουμε ένα με δυο βιβλίο-διαλείμματα, τα οποία έρχονται συνήθως μετά από στιγμές εκτόνωσης της ενέργειας τους. Θεωρώ απαραίτητο να υπάρχει το βιβλίο στην καθημερινότητα των παιδιών όχι μόνο σαν «ηρεμιστικό» αλλά γιατί μέσα από το βιβλίο το παιδί έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει, να ονειρευτεί, να πλάσει κόσμους μαγικούς και να ζήσει για λίγο παρέα με τη φαντασία του. Τι πιο όμορφο από αυτό;

• Πιστεύετε πως το βιβλίο σας, “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια” απευθύνεται διδακτικά και στους γονείς των μικρών αναγνωστών;

Το βιβλίο δεν γραφτήκε για συγκεκριμένες ηλικίες. Απευθύνεται σε όποιον θέλει και μπορεί να δει μέσα από τα μάτια του άλλου. Έχει πολλαπλές αναγνώσεις και σε καμία περίπτωση δεν μιλάω μόνο για τα παιδιά. Όταν γράφω προσέχω πολύ να έρχομαι πάντα στη θέση όχι μόνο του ακροατή αλλά και του αφηγητή και με αυτόν τον τρόπο προσπαθώ να κρατήσω ή να κεντρίσω το ενδιαφέρον και στους δυο.

• Στο βιβλίο σας, “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια” έχετε προσδώσει εικονογραφική ωριμότητα, χρησιμοποιώντας βαθιές αποχρώσεις των κυρίαρχων χρωμάτων όπως στο κυπαρίσσι, το λαδί, το σκούρο καφέ και το βαθύ μπλε. Συνδυάζονται αρμονικά μεταξύ τους, καθώς και με άλλα βασικά χρώματα όπως το λευκό και το κίτρινο. Αυτό το οπτικό και αισθητικό αποτέλεσμα, δεν συνηθίζεται στα παιδικά βιβλία καθώς οι δημιουργοί τους επιλέγουν χρώματα και αποχρώσεις που αντικατοπτρίζουν την παιδική ελαφρότητα. Εσείς, για ποιο λόγο επιλέξατε αυτή την ιδιαίτερη χρωματική παλέτα;

Στην παιδική πραγματικότητα δεν υπάρχουν παλέτες χρωμάτων. Υπάρχουν όλα τα χρώματα μαζί! Όταν ένα παιδί έχει μπροστά του ένα άσπρο φύλλο και ένα κουτί με μαρκαδόρους, διαλέγει και πειραματίζεται με όσο τον δυνατόν περισσότερα χρώματα. Έτσι είναι ακριβώς και στη φύση όπου δεν υπάρχει ένα πράσινο, αλλά ούτε και μόνο άσπρο και μαύρο. Όταν τα παιδιά βλέπουν και μελετάνε τη φύση διακρίνουν περισσότερα χρώματα και σχήματα από αυτά που εμείς οι ενήλικες μπορούμε να δούμε και είναι κρίμα να τα περιορίζουμε μόνο, σε αυτά που εμείς πιστεύουμε ότι θέλουν να δουν. Στο βιβλίο μου, “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια” προσπάθησα να δω μέσα από τα μάτια των παιδιών, όλα αυτά που κρύβει η φύση, όλα τα χρώματα που τα παιδιά εντοπίζουν και να τα αποδώσω με την ίδια αρμονία που χτίζουν τη φύση, στη δική τους φαντασία!

• 

• 

• Δημιουργήσατε εικόνες με προσωπικό ύφος, που χαρακτηρίζονται από το γεωμετρικό στιλ. Είναι ντυμένο με απλότητα και συνάμα πολλές λεπτομέρειες για το περιβάλλον που διαδραματίζεται η ιστορία σας. Την ιδιαίτερη αυτή καλλιτεχνική ταυτότητα θα τη διατηρήσετε στα παιδικά βιβλία που στο μέλλον θέλετε να εικονογραφήσετε;

Το ύφος της εικονογράφησης σε αυτό το βιβλίο μου “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια”, έχει πολλές αναφορές και στη δουλειά μου σαν αρχιτέκτονας. Ήδη από το μεταπτυχιακό στη Νέα Υόρκη οι εργασίες μου είχαν πάντα το συγκεκριμένο ύφος, την «παιδικότητα» αυτή η οποία με διαχώριζε από τους συμφοιτήτες μου και αργότερα συναδέρφους μου. Αλλά θα είμαι απολύτως ειλικρινής και θα σας πω, ότι έχοντας ήδη πειραματιστεί αρκετά τα τελευταία  χρόνια με το συγκεκριμένο «καθαρά γεωμετρικό» ύφος, θα ήθελα να κάνω μια στροφή σε κάτι ίσως διαφορετικό, πιο «ελεύθερο»! Σε αυτό βέβαια με βοηθάει πολύ, ότι έχω ανακαλύψει καινούρια εργαλεία τα οποία με έχουν εντυπωσιάσει αρκετά και με έχουν τραβήξει να δοκιμάσω καινούριες τεχνικές. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα εγκαταλείψω την προσωπική μου πινελιά που νομίζω θα είναι αναγνωρίσιμη, στο καινούριο και διαφορετικό.

• Οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας σας “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια”, ανήκουν στο ζωικό βασίλειο. Πόσες ομοιότητες έχει δική τους οπτική, δηλαδή ότι τολμούν να δουν με τα μάτια του άλλου, συγκριτικά με την οπτική των ανθρώπων; Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν κυρίως αρχές που βασίζονται στη συνεργασία και την αλληλεγγύη, θα μπορούσαν να αποτραπούν πολλά δεινά;

Αυτό που πιστεύω είναι ότι αν βλέπαμε μέσα από τα μάτια του άλλου, θα ήμασταν σίγουρα πιο ευτυχισμένοι και πιο ολοκληρωμένοι. Όπως ακριβώς η Ζιραφούλα και ο Κροκοντούλης. Τόσο απλά και καθαρά! Και μέσα από αυτή την ολοκλήρωση, θα ερχόταν η ηρεμία και σίγουρα η Ειρήνη. Είναι τόσο απλό και όμως τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί. Πολλές φορές, αναρωτιέμαι το γιατί.

• Είστε πολίτης του κόσμου εξαιτίας του επαγγέλματός σας και έχετε δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν έως τη μακρινή Ασία. Αυτή η εναλλαγή τόπων και πολιτισμών, εθίμων και γεύσεων, σας έχει επηρεάσει ώστε και εσείς να μπορείτε να βλέπετε με τα μάτια των άλλων;

Ναι σαφώς. Όταν βγαίνεις έξω από το “σπίτι” σου, βγαίνεις από τη ζώνη ασφαλείας σου και βρίσκεσαι μόνος σε ένα καινούριο περιβάλλον με όλους τους κινδύνους αλλά και τις εκπλήξεις που σου επιφυλάσσει.  Για να μπορέσεις όχι μόνο να επιβιώσεις αλλά και να το διασκεδάσεις πρέπει να είσαι δεκτικός στις νέες προκλήσεις αλλά και ανοιχτός στο να προσπαθήσεις να τις μεταφράσεις στη γλώσσα σου. Για να το πετύχεις αυτό θα πρέπει να είσαι αρκετά ανεκτικός στη διαφορετικότητα, έτσι ώστε να απολαμβάνεις αυτό που έχει να σου προσφέρει. Και πίστεψε με αυτό είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη!

• Μετά την έκδοσή του πρώτου ολοκληρωμένου συγγραφικά και εικονογραφικά έργου σας, πόσο συγγραφέας αλλά και πόσο εικονογράφος αισθάνεστε;

Το ότι απέδωσα κάποιες σκέψεις μου στο χαρτί με τη βοήθεια των εικόνων, σε καμία περίπτωση δε με κάνει συγγραφέα. Αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να μιλήσω τη γλώσσα των παιδιών, με ότι εργαλείο είχα στη διάθεση μου. Η γλώσσα αυτή είναι απαιτητική αρκετά και γι’ αυτό οι λέξεις μόνο, δεν αρκούν. Εκεί έρχονται οι εικόνες! Δεν θεωρώ ότι είμαι ούτε εικονογράφος αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνω! Αυτό που πάντοτε με ενθουσίαζε από τα χρόνια που εργαζόμουν σαν αρχιτέκτονας αλλά και σαν θεωρητικός αρχιτεκτονικής είναι ο πειραματισμός της δημιουργικότητας. Το να βρίσκεις τα εργαλεία και τις μεθόδους να δημιουργείς τους κόσμους που χτίζονται στη φαντασία σου και να τους μεταφέρεις στον κόσμο που ανήκεις. Αυτό για μένα είναι δημιουργία και αυτό νιώθω κάθε φορά που κάτι βγαίνει στον κόσμο αυτό.

• Εκτός από την ανάγνωση του βιβλίου σας “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια”, οι μικροί αναγνώστες μπορούν να παίξουν και να διασκεδάσουν με τις περιπέτειες των δύο αγαπητών ηρώων, της Ζιραφούλας και του Κροκοντούλη στα φύλλα δραστηριοτήτων που επίσης έχετε δημιουργήσει! Σκέφτεστε να τα ενσωματώσετε σε κάποια μελλοντική περιπέτεια τους ή θα είναι όπως τώρα, ελεύθερα προσβάσιμα, στη σελίδα σας στο διαδίκτυο;

Η αλήθεια πίσω από αυτά τα φύλλα είναι λίγο διαφορετική από αυτή που ίσως θα φαντάζεται κανείς. Στη δύσκολη χρόνιά που διανύσαμε, οι ώρες που περάσαμε σαν οικογένεια στο σπίτι, ήταν τόσες πολλές που κάποιες ημέρες, οι δραστηριότητες και το παιχνίδι, φάνταζε μια βαρετή ρουτίνα για τα παιδιά. Η κόρη μου έβλεπα ότι αναζητούσε καινούρια ερεθίσματα και καινούριες προκλήσεις, που έβρισκαν τόπο σε κάτι ξεχασμένα δικά μου παιδικά, βιβλία δραστηριοτήτων. Έτσι μια μέρα μου ήρθε η ιδέα να προσαρμόσω τη Ζιραφούλα και τον Κροκοντούλη, με τους οποίους είμαστε αρκετά εξοικειωμένοι σαν οικογένεια, σε μια σειρά από δραστηριότητες. Η αλήθεια είναι ότι το χαρήκαμε όλοι πολύ! Για αυτό το λόγο, θεώρησα ότι τα παιδιά που έχουν διαβάσει το βιβλίο και έχουν εξοικειωθεί με τους χαρακτήρες και τα γραφικά, θα περνούσαν εξίσου καλά! Ανέβασα τις δραστηριότητες και τις μοίρασα μέσα από τη σελίδα μου σε όποιον ενδιαφερόταν για το κάτι παραπάνω! Τώρα αν θα τα ενσωματώσω ή όχι σε μια συνέχεια του βιβλίου δεν το γνωρίζω, διότι δεν έχω σκεφτεί τόσο μακροπρόθεσμα.

• Το βιβλίο σας “Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια”, απέσπασε πολλές θετικές κριτικές καθώς και την αποδοχή του κοινού! Αυτή η διττή αποδοχή, αποτελεί κίνητρο για να συνεχίσετε να γράφετε ιστορίες. Εκτός από νέες περιπέτειες της Ζιραφούλας και του Κροκοντούλη, ονειρεύεστε να γράψετε καινούριες ιστορίες με διαφορετικούς ήρωες;

Το κίνητρο για να ζωντανεύω καινούριους κόσμους και νέους χαρακτήρες δεν είναι το πόσο καλά θα παέι ένα βιβλίο. Το κίνητρο μου είναι η δημιουργικότητά μου που πραγματικά χρειάζεται κάποιες στιγμές, να εκτονώνεται! Σε αυτές τις στιγμές ξεπετάγονται νέες περιπέτειες αλλά και χαρακτήρες που στην πραγματικότητα «με τρώνε» μέχρι να βγουν στο χαρτί και να πάρουν την τελική τους μορφή. Η στιγμή που τα καταφέρνουν και είναι πια έξω, είναι μια στιγμή λύτρωσης για όλους μας. Μια στιγμή ευτυχίας!

Κυρία Κολοκοτρώνη, σας ευχαριστώ για την ειλικρινή συνέντευξη που με χαρά δεχτήκατε να δώσετε, στο mamakabariemai.gr! Σας εύχομαι υγεία και μια δημιουργική χρονιά με πολύ έμπνευση!

Το βιβλίο,

“Μπορείς να δεις με τα δικά μου μάτια”,

θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο e-shop των εκδόσεων Διάπλαση!

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Ζιραφούλα, μια ψηλή καμηλοπάρδαλη, έχει συνηθίσει να κοιτάει μόνο ψηλά, μέχρι τ’ αστέρια. Ο Κροκοντούλης, ένας μικροκαμωμένος κροκόδειλος, βλέπει μόνο χαμηλά, εκεί που σέρνεται στο έδαφος. Μια τυχαία συνάντησή τους θα σταθεί αφορμή για να δει ο καθένας τους τον κόσμο αλλιώς. Ένα παραμύθι γι’ αυτά που βλέπουμε και δεν βλέπουμε στην καθημερινότητά μας, που μας δείχνει ότι η οπτική του άλλου μπορεί να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και συναρπαστική με τη δική μας.

Σελίδες	32
Διαστάσεις	24 x 28 εκ.

Ανακαλύψτε περισσότερα παιδικά βιβλία, στο mamakabariemai.gr!

Η συγγραφέας και εικονογράφος Μάρθα Κολοκοτρώνη, σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και έκανε µεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήµιο Κολούµπια της Νέας Υόρκης. Από το 2015 είναι διδάκτωρ του Πανεπιστηµίου ΕΤΗ της Ζυρίχης. Έχει συνεργαστεί µε γραφεία στη Θεσσαλονίκη και τη Νέα Υόρκη και έχει εργαστεί ως ερευνήτρια στη Σιγκαπούρη και στην Ινδία. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Βερολίνο, όπου µεγαλώνει τα δυο παιδιά της, µε τις ιστορίες του Κροκοντούλη και της Ζιραφούλας.