Αλληλοσεβασμος ίσον πολιτισμος!

Πριν περίπου έναν χρόνο σε κάποια εκπομπή, ένας γνωστός έλληνας ηθοποιός είχε αναφέρει ένα αθώο απόφθεγμα. Είχε πει πως είναι λάθος η άποψη πως ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται. Αντιθέτως είχε υποστηρίξει, πως ο σεβασμός είναι κάτι που χάνεται αφού μέσα μας υπάρχει ένα αόρατο σεβασμόμετρο, το οποίο αυτομάτως μπαίνει σε λειτουργία όταν θα γνωρίσουμε κάποιον.

Η άποψη του αυτή, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση μιας και μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα λανθασμένα στο μυαλό μου, ότι ο σεβασμός κερδίζεται, παρόλο που το Σεβασμόμετρο μου ενίoτε, έκανε μετρήσεις προς τα κάτω. Δεν είχα ποτέ λάβει υπόψη μου, γιατί άραγε συμβαίνει αυτό.

Αυτός λοιπόν ο αόρατός αλλά τόσο πολυμήχανος μηχανισμός έχει την ιδιότητα να διατηρεί το επίπεδο του σεβασμού προς τον συνομιλητή μας, τη στιγμή ακριβώς που τον γνωρίζουμε, στο  επίπεδο του σεβασμό που τρέφουμε στον ίδιο μας τον εαυτό. Μόλις αρχίσει η επικοινωνία μεταξύ μας, το Σεβασμόμετρο αρχίζει να δονείται και στο τέλος να αυξάνει ή να μειώνει την πρώτιστη μέτρηση του. Ο γνωστός ηθοποιός ήθελε με το παράδειγμα του να εξηγήσει, ότι ο σεβασμός εξ’ αρχής είναι κάτι που υφίσταται αφού πάντοτε τρέφουμε προς τον συνάνθρωπό μας, κάποιο επίπεδο σεβασμού ακόμα και αν είναι άγνωστος προς τα εμάς. Η πορεία που θα ακολουθηθεί, δείχνει αν αυτός θα χαθεί ή αν σε κάποιες περιπτώσεις αυξηθεί τόσο, που να υπερβαίνει ακόμα και το σεβασμό που τρέφουμε στο δικό μας πρόσωπο.

Όταν λοιπόν πριν μερικές μέρες, ένα πρόσωπο ισότιμο προς το δικό μου, έβαλε σε λειτουργία το δικό μου Σεβασμόμετρο είχα κάθε λόγο να πιστεύω ότι ήμασταν δυο άνθρωποι με αμοιβαίο σεβασμό, έτσι ο μηχανισμός του δεν δονήθηκε. Μιλούσαμε με ειλικρίνεια για ένα θέμα που αφορούσε και τους δυο μας, ο κάθε ένας από τη δική του σκοπιά καλύπτοντας και αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας, τον άλλο. Τη συζήτηση μας έκλεισε σε ένα πολύ καλό κλίμα, με την πρόθεση να τα ξαναπούμε σύντομα μιας και από την πρώτη στιγμή, υπήρχε το αμοιβαίο ενδιαφέρον που μας ένωνε.

Έπειτα από μερικές ημέρες και μετά από αρκετά αναπάντητα από μέρους της μηνύματα, το ανυποψίαστο Σεβασμόμετρο μου άρχισε να δονείται αμφιταλαντευόμενο, μην αποφασίζοντας ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει. Την ανιούσα ή δυστυχώς, την κατιούσα…

Ματαιώσεις δεν βιώνουν μόνον οι μικροί. Ματαιώσεις βιώνουν κι οι μεγάλοι που παρά τη σοφία των χρόνων τους, κάποιοι δυστυχώς έχουν χαλάσει τις βασικές λειτουργίες του δικού τους σεβασμόμετρου, που πλέον μετρά όπως βολεύει τον κάθε έναν.

Αυτό όμως δεν είναι δείγμα σοφίας είναι δείγμα εγωισμού και απληστίας καθώς κανείς δεν είναι υπεράνω όλων και όλοι οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί προς τον συνάνθρωπο μας. Ακόμα και αν το Σεβασμόμετρό μας σημειώσει τις χαμηλότερες προς τον άλλον τιμές.

Όταν αρνείσαι στην όποια ηλικία και αν βρίσκεσαι να μάθεις να σέβεσαι, εσύ που είσαι γονιός, αλλά ακόμα και εσύ που δεν είσαι, τι παράδειγμα θα δώσεις; Πόσο μακριά είναι το bulling, ελληνιστί εκφοβισμός από τον τρόπο ζωής σου; Τι αντιλαμβάνεται ο περιπτεράς της γειτονιάς σου ή ο σερβιτόρος που σερβίρει τον καφέ σου;

Ο εγωισμός, η κακία, η προσβολή, ακόμη και η άλογη, δηλαδή η χωρίς λόγια, είναι στοιχεία που υπάρχουν μέσα σε κάθε ανθρώπινο όν. Το ίδιο και ο δόλος, ο φθόνος και η υπεροψία. Αν λοιπόν το Σεβασμόμετρο σου αδυνατεί να σκαρφαλώσει πάνω από τα κατώτατα όρια του, απλώς χαιρέτα με ευγένεια και απομακρύνσου!

Έπειτα είναι και αυτή η ασχήμια που προβάλει το πρόσωπο, όταν η καλοσύνη και η δήθεν αθωότητα κάνουν την εμφάνιση τους…

Πόσο στοιχίζει να λες καλημέρα σε αυτόν που συναντάς πρωί πρωί στο δρόμο, πηγαίνοντας στη δουλεία σου;

Στον αστυνομικό που κάνει τη βάρδια του στη σκοπιά, όταν περπατάς στο πεζοδρόμιο την ώρα του περιπάτου σου, όταν αποδέχεσαι έναν καινούριο χαρακτήρα στο τραπέζι που σε καλέσανε σε δείπνο, σε ένα κατά λάθος σκούντημα.

Μικρά, ελάχιστα δείγματα ευγένειας που ανεβάζουν το Σεβασμόμετρο των άλλων και σχηματίζουν αυθεντικά χαμόγελα σαν εκείνα που διαφημίζει η τηλεόραση και θα ήθελες να έχει ο υπάλληλος που σε εξυπηρετεί στο σουπερ μάρκετ της γειτονιάς σου!

Το χαμόγελο, ο σεβασμός και η ευγένεια είναι μεταδοτικά και αυτό είναι υπέροχο! Όσο πιο πολύ χαμογελάς, μιλάς και μοιράζεσαι, τόσο σου ανταποδίδεται το δώρο του σεβασμού!

Πολλοί από εμάς δεν είναι η προσωποποίηση της χαράς. Κάποιοι άλλοι πάλι, την έχουν έμφυτη. Όμως ακόμα και τις κακές ημέρες, τις δύσκολες ημέρες ή τις παρεξηγημένες, ένας καλός λόγος μαζί με ειλικρίνεια μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ακόμα και αυτές τις ημέρες το Σεβασμόμετρο αυθόρμητα μπορεί να καταγράψει ακόμα μεγαλύτερες τιμές.

Ο σεβασμός και η ευγένεια είναι αρετές πανάκριβες, που όμως μπορείς να τις προσφέρεις στον διπλανό σου, χωρίς κανένα κόστος.

Ο γείτονάς σου, ο γονιός σου, ό συνάδελφος σου, το μικρός σου παιδί, θα προβληματιστεί, θα αποδεχθεί και θα μιμηθεί. Πρέπει να γινόμαστε όλοι μαζί και κάθε ένας μας ξεχωριστά, ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που μεταφράζονται σε υγιή πρότυπα και παραδείγματα με αξία, τα οποία θα ακολουθηθούν με ευχαρίστηση, αφού πρώτα ανοίξουν ορθάνοιχτα την καρδιά του.

Ακόμα και το ασήμαντο έχει αντίκτυπο και μεγαλύτερες ή μικρότερες συνέπειες. Το ίδιο και ο Σεβασμός.

Όσο για τον ηθοποιό που σας ανέφερα στην αρχή… Αυτός είναι ο Θανάσης Τσαλταμπάσης!