Ο πόνος του… η ντροπή μας. ΟΧΙ, στην κακοποίηση!

Δεν φταίει η εποχή μας που προκαλεί και σοκάρει, δεν φταίει που η γυναίκα πασχίζει να έχει ισότιμη θέση με τον άντρα, δεν είναι ο λόγος που η τεχνολογία, τα μέσα και η προβολή χαϊδεύει όλων μας την αυταρέσκεια. Δεν διαφέρει το παρελθόν, τότε που τα στόματα παρέμεναν κλειστά, ούτε οι ξύλινες φαρμακερές πόρτες, ούτε πως ο τρελός του χωριού κατάντησε να γίνει τρελός ή που το σκοινί για όσους δεν άντεξαν, ήταν η λύση. Και εσύ τώρα, χρόνια αργότερα, υποψιάστηκες, τι ήταν αυτό που το τέντωσε τόσο ώσπου να σπάσει, παρασύροντας πυρακτωμένες γλώσσες…

Η σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού, δεν αποτελεί μόνον μια τελούμενη τραγωδία αλλά ένα συνεχιζόμενο σε τακτά χρονικά διαστήματα, σοκ! Η παραδοχή ότι τέτοιου είδους αποτρόπαια και σαδιστικά περιστατικά δεν παραμένουν κρυφά αλλά αντιθέτως, προβάλλονται επαναλαμβανόμενα με όλες τις τεκμηριωμένες ή όχι, λεπτομέρειες συνεχίζουν να φέρνουν αρχικώς σε αμηχανία τον κάθε έναν αποδέκτη και εν συνέχεια σε σύγχυση, σταυροκοπούμενος για το δικό του μικρό παιδί, που στάθηκε τυχερό.

Ναι, η τύχη παίζει και αυτή το ρόλο της σε αυτές τις συγκυρίες, το ίδιο και η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση, η παιδεία και η μόρφωση. Για το αγαθό της υγείας όμως, τι μπορούμε να πούμε;

Μπορούν όλα αυτά μαζί να τα βάλουν με την άνευ αξιολόγητη ψυχική υγεία, με την έλλειψη ενσυναίσθησης, την εκδικητικότητα, τον εγωισμό, και τα σεξουαλικά πάθη;

Και ενώ είναι εύκολο να ξεχωρίσει εκείνος που νοσεί σωματικά έχοντας ήπιο συνάχι, ένα πόδι στο γύψο, πρησμένο δόντι ή μια κακοφορμισμένη πληγή, τόσο δύσκολο είναι να διακρίνεις τον ψυχικά διαταραγμένο νου, που μέλημα του, σε αυτές τις κατακριτέες πράξεις είναι πως θα επικαλύψει τη δράση του, το σχέδιο του, τις πομπές του, το κακό που κάνει.

Είναι γεγονός πως η ψυχή που νοσεί, θίγεται και καταθλίβεται, πονάει, δακρύζει, στύβεται, κουρελιάζεται, διαφωνεί, φωνάζει και πνίγεται. Είναι αδύνατο να διαχειριστεί μόνη, τις τόσες επίπονες και ψυχοφθόρες αντιδράσεις.

Και η κουλτούρα του Έλληνα υποτιμά την ψυχή του, ανά τους αιώνες. Ντύνοντας την, την ασφυκτιά πίσω από το αέναο και κομψό φημισμένο του ένδυμα, το ταπεραμέντο, το ηχηρό του γέλιο και το πολυδιαφημισμένο του κέφι. Τα ταμπού καλά κρατούν και η επιλογή του ειδικού, υποτιμάται για μια ακόμη φορά ως υπερβολική, μη αναγκαία και άχρηστη.

Και αν ο μεγάλος αντιδρά με τόση ανωριμότητα στις κραυγές της ψυχής του, πως ο μικρός να επιτρέψει να ακούσει τις αχνές φωνούλες της δικής του ψυχής;

Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα, η πρόνοια της χώρας μας εξακολουθεί να μη προβλέπει τους ιατρούς και τους ειδικούς ψυχολόγους, στα σχολεία όλων των βαθμίδων.

Και οι γονείς, συνεχώς πέφτουμε από τα σύννεφα, κάθε φορά που ακούμε για μια νέα ακραία παραβατική συμπεριφορά. Έπειτα αναλύουμε ο κάθε ένας τις δικές του υποθέσεις και στο τέλος κλείνουμε με βαριά καρδιά και συγχρόνως συγκατάβαση την πόρτα μας, αναρωτώμενοι αν κάναμε το σωστό που δεν μιλήσαμε αφού γνωρίζαμε και εν συνεχεία για το επίπεδο της κατάντιας, της μικρής μας κοινωνίας. Αν για εμάς τους ισχυρούς, δουλεμένους στη ζωή και υποψιασμένους, τους ίσως σε κάποιες περιπτώσεις υπεύθυνους, πρόκειται για ένα ισχυρό σοκ, φανταστείτε  τι δύναμη έχει αυτή η πληροφορία στα μικρά μας παιδιά.

Όχι, ο κόσμος που τα έχουμε φέρει να ζήσουν, δεν είναι αγγελικά πλασμένος!

Πώς οι δάσκαλοι, που έχουν ειδικευτεί στα γράμματα να μπορέσουν να διαχειριστούν το φορτίο του δικαίου, της τιμωρίας, και της καταγγελίας;

Μιας και ο μόνος, συνάμα κατηφορικός δρόμος οδεύει προς την αστυνομία, την κατακραυγή και την δακτυλοδεικτούμενη επιβίωση.

Η πρόληψη δεν είναι επιλογή, αλλά δυστυχώς αποτελεί διαολεμένη ατυχία όταν η συνάντηση θύτη και θύματος, συμβεί.

Μετά ¨εορτής¨, η κοινωνία κινητοποιείται για να ζώσει ότι είναι να σωθεί και να νουθετήσει, ότι μπορεί να δεχτεί συμβουλή.

Η Πρωτοβουλία για το Παιδί είναι η μετουσίωση της προσπάθειας  για την ενεργοποίηση ενός ολόκληρου νομού, του νομού Ημαθίας, για την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την πρόληψη παραβατικών φαινομένων. Είτε η βία είναι σωματική, λεκτική, ψυχολογική ή σεξουαλική, είτε συνδυασμός πολλών φαινομένων μαζί, η πρωτοβουλία για το παιδί, στηρίζει και προσφέρει στα παιδιά-θύματα, όλου του φάσματος των ηλικιών. Είναι ένα σωμάτειο που ως σκοπό έχει, να θρέψει τις πληγές των παιδιών, ώσπου να τις ιάνει.

Η δική της πρόθεση είναι να προσφέρει εκεί που υπάρχει ανάγκη και να διατηρήσει με το έργο της, τη διαβεβαίωση πως οι πόρτες της δεν θα κλείσουν ποτέ! Η Πρωτοβουλία για το Παιδί, είναι ανοιχτή 365 μέρες το χρόνο, παίρνοντας τη πρωτοβουλία να προσφέρει στο παιδί, τις δεύτερες ευκαιρίες που απαιτούνται για τη στερημένη του αθωότητα.

Φροντίζοντας πολλαπλώς, ταλαιπωρημένα κακοποιημένα παιδιά, η λέξη παιδιά αρχίζει να ωχριά μπροστά στην ισχύ των άλλων δύο. Και ενώ θα έπρεπε να είναι αυτή που θα ξεχωρίζει, αντιλαμβανόμαστε την τραγική ασχήμια των άλλων δυο.

Και αν αναρωτιέσαι τελικώς, αυτή η άτυχη και δυστυχισμένη παιδική ψυχή μπορεί να γίνει τυχερή και χαρούμενη μέσα από τον χρόνο, τον εθελοντισμό, την πρωτοβουλία και την προσπάθεια τόσων και τόσων ανθρώπων, ναι, το έργο της Πρωτοβουλία για το Παιδί πιάνει τόπο!

Όμως δεν είναι κρίμα, να χαλάει κάτι που είναι εξ αρχής φτιαγμένο; Να ασχημαίνει κάτι που είναι τόσο εκθαμβωτικό; Να φθείρεται αυτό που είναι γυαλιστερό και ολοκαίνουριο; Να σκοτώνεται εκείνο που σφύζει από ζωή!

Η Πρωτοβουλία για το Παιδί, προσπαθεί να διορθώσει την ασχήμια του κόσμου. Μπορεί ένα άξιο σωματείο, να καταφέρει να εξαλείψει την μάστιγα που τρέφει το πονηρό;

Η Πρωτοβουλία για το Παιδί, δεν μπορεί να κάνει θαύματα… κάνει όμως το καλύτερο που μπορεί!!

Περιηγηθείτε στη σελίδα prodaidi.org και διαβάστε για το έργο του σωματείου, Πρωτοβουλία για το Παιδί και για τις δράσεις του.